]ah...
sevmelisin beni ayrılık!
en çok ben vefa gösterdim her bir harfine


sevmelisin beni ayrılık!
içten bir es susup
gecenin en yalın haline
içimin avazını karanlık kusuyor gece
gözlerime
kirpiklerimde sızlanıyor sokak lambaları
kaldırımlara kıvrılan gölgem
ısırıyor tenimi soğuk isyan

yüzüm ah
nasıl buhur aynada
bir gizil öykünme sırlar ötesi
incinirim de aklarından örgülerimin
kaldıramam kirpiklerimi gam deryasından
kaşlarımın eğrisinde üzünç yüzlü
keder devşiren gölgeler
sığınmış alın kırışığıma
tamda bu anda
gölgesinden korkan çocukluğumla ağlaşıyorum


/Kapısını kapatacağım beynimin heresciklere
Sustukca ağırlaşan kağıt kesiği bakışlarıma
Kanadikca alazlanan abecesiz türküler süreceğim
ah diye başladığım tüm kelimeleri ibadet sayıp
Dilimin avlusundan içime göceceğim
Dumansız bacalardan ağitlar yükselten analara hibe edip sesimin tarazını
Başını okşayacağım aşktan yetim kalmış tüm destanların/



şimdi rüzgarın gazel savruğu sesine tutunmuşcasına
siyah bakışları beyaz tüylerinde onurlu duran güvercin paçasına
sığınana dek
savrulmak isterdim
taki
gökyüzünden gri bulutlar çekilip
güvercin kanatlı türküler savrulana dek.

ilahi ...




HzlKrdğ