Sen çocukluğum da kalan
Kuzguncuk’ta
Gözlerimin kenarında tutunan
En kral hatıraydın
Hani en mutsuz anlarımda
Boş bir arsaya kaçar gibi sana sığınırdım
Gecenin en ucsuz bucaksız arazilerinde
Yalnızca ikimiz kalırdık
Sen imkansız bir özleyiş te
Bir türkü efkarında
Önce çakır gözlerimden başlıyordun beni sevmeye
Annem gibi bakıyordun bazen
Bazen bir babanın şefkatinde sarılıyordun bana
Senin hangi yanını seveceğimi şaşırıyordum
Adımı sanımı unutuyordum adını söylediğimde



Ve şimdi ben
Çakır gözlerimde büyümüşlüğümden yaş süzülürken
Issız bir yalnızlığın dizlerinin kenarına çöken her kandırışta
Hala bir çift çakır göz
Ve iki damla yaş
Sana düştü düşecek
Senin geçmişinin ağıtlarında
Çakır keyif olmuş hayatın ortasında yanarken
Seç seçebildiğin kadar
İki dudak arasını ıslatan bir mey tadında
Ya biraz efkarımdan iç
Yada bir nefes çay molasında beni tütünlerden çek


Bakma böyle
Gözlerimin mavisine
Ziyan edilmiş bir geçmişin acılarına sakladım her renginİ
Biraz baharın yeşilini eskittim
Biraz da göğün mavisinden çaldım
Çakır gözlerime iliştirtim her yağmur oluşumda
Ve kimbilir ne kadar göz yaşım deydi tenine
Gözlerinde bir yalnızlık ferinde
Ben gözlerine misafir olurken
Her dünün arifesinde
Sırasını bekleyen umudu ektim
Bir annenin evladını
Gecenin sabahını
Avuçların dildeki duasını
Bir Tomurcuğun suyu
Çiçeğin güneşi çatlak çatlak özlemesi gibi
Öyle özledim işte seni
Kimsesizliğin sefilliğinde kimselere sır vermeden


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ