Öncesi olmayan yokuşlarda
Kesiliveriyor dermenım
Sanki ıssızlıkla nişanlanıyor kuytular
Yüreğimi yuva belliyorlar
Güllere dair tüm şiirler taşınıyor şikayetle
Sayfalarda hareketsiz kalmayı alıyorlar göze
Sonsuz bir üçlenişle noktalar yağdırıyorum
Dualarım bitmeyişe kilitleniyor
Uzaklara dalıyor gözlerim
Geçişten buhranlar sığınıyor bakışıma
Ağır geliyor ağlıyorum
Bir zamanlar umut dediğim güneşin
Batışları oluyor beklediğim
Budanıyor tırmanmayı hayal ettiğim her ağaç
Ne zamandan beri hüzündür yağan gökten
Şemsiyeleri hiç sevmedim
Zaten yaramazlar bir işe
Hastadır artık bu yürek
Aranan her derman çaresiz
Bulununan her çare dermansız
Baki ummanlarla şekillenmiştir atışlar
Nefesler umursamaz
Lisanlar kelimelerden sıyrılmış
Belki de bu yüzden
Öncesi olmayan yokuşlarda
Kesiliveriyor dermanım...