Kimliği yüreğinden yırtılmış bir şair siluetim
Ruhumun ulu mahyasında asırlık çınarlar
Taşla oyulmuş anlar göğsümün kafesinde
Sırrımın omuzlarından kayıyor çocuklar
Okşanmamış yüzümün yokuşunda sular
Yamalı bir düştü, sona erdi çocukluğum
Aşk bahçemde eflatun bakışlı bir gül ağlar

Kaygıyla olgunlaşan meyveler gibi içim
Geçmiş zaman resimleri birikti raflarımda
İrem bağlarından geçtim ben, sana geldim
Yüzünün derin boşluğunda şehirler ıslak
Hüzün yedi tepeli düş, örter üstünü ölüm
Bir tebessümün çürütür bütün gülleri
Sevda açar bakışında, yalnızlık pas tutar

Dilimde ıtri serencam, konuğum ömür hanında
Avare sular gibi çağlarım, aktıkça ben yolunda
Bütün şarkılar silinsin, bir adın kalsın usumda
Gurbeti giyinirim yorgun mevsim turlarında
Kanar ellerim, üşümüşlük kaplar tabakalarımı
Ateşler yanar gövdemin kumdan saraylarında
Bir bulut olur sevmek, düşerim ah avucuna!

Nurunda gün doğar, boşalır saatlerin zembereği
Vuslatın benliğini terk eder an, söker hüzünleri
Gümüş sular gibi akarım uğruna, sevi özümdür
Saltanatlar yıkarım şanına, sermayem sözümdür
Şirazemin sinesinde ayrılığı düşlemek ölümdür
Kelamsız bırakma gönlümü, varlığın asaletimdir

Selahattin YETGİN