kimseye elimi uzatmadım
kimseye dil vermedim
sessiz bir çıplaklıkla
acıyı sevdim
hayatın tüm cilvesine
öksüz bir göz damlası ile
öyle sevdim
katıksız
aşkına inadına tümceler....

yok oluşlar bir tek can acır
eski zaman aşıkları
titrer gönlümde
onlara ait bir hayat...

boş gecelerde saatler doldurmuyor
elveda tümcelerini
ruhumu kıskaca aldım
ellerimi kainata gerdim
sevdim
öldüm bin kere
yine olmuyor
olmuyor
sevsen olmuyor
sevmesen olmuyor
çünkü o sevmekten ibaret değil
bir zincirli kement
yok olmuyor
boğazıma düğümleniyor
gururum aşkım
sigara dumanı gibi yanarak
elveda dediğim tüm saniyeler
bana matem okuyor
kırk yıllık dizgem ilk kez bu kadar acıyor
seviyorum
sevmekten çekinmiyorum
tüm sanrılarımı yok ederek yürürken
benliğim sende kaldı aslı...

gözlerimi açıyorum karanlıklar
ben yoruldum artık
....
gözlerimi kapatsam sen olsan
mesela elimi tutsan
o cümleleri yok etsek
bu geceyi yok etsek
olmuyor
bir sigara daha yakalım

kahve telvesinden umut diledikçe
ellerimi sana açarak
elveda tümceleri kurmak da istemiyorum
yardım et bana
bu gece ikinci kalp ağrısı
ikinci ışıklar karaltısı
ölgün bir maneviyatla
kalakaldım
yıldızsız bir gecem de yok
üsküdar yok ayaklarımın altında
sevdam var üzerime serdiğim

pişmanlıklarım var
ellerini tutmamam şu an

peki öyle olsun cümlelerimi alıp giden de sen
içimdeki ateşi körükleyen de sen
kırgınlıklar altında kalan ben
buz dağında ellerimi uyuşturup
yüreğime batırıyorum
şikayetim var
bu kadar kilometreler olmamalıydı
sevda bulutu ağlasın
ama ben ağlamayayım....