Yollar sıralı ölümlerin güzergahları
her giden bir ölü bırakır ardında
ve soğuğa karşı direnen yüzlerin
burnu soğuktan kızarmıştır aslında
sımsıkı sarılırken yağmura
sakın ağlıyorum sanma

öyle ki kaydı gitti ellerimden
tutamadım
önce silmek istedim tüm benliğini
sayfalar biriktirdim kaldırımlarda
kaldırımlar ki sarhoşların evi
sonra kelimeler dağıldı her yana
toplayamadım incittiklerini

bir anlamı olmalı dedim
senli ve sensiz yılların
kopmalı her çiçek vakti gelince
ve çocuklar vakti gelince
analarından kan ile doğmalı

sarı sıcak yazların ve tren garlarının
yolların birleştiği meydanların
bir anlamı olmalı diyorum
sana ve bana dair zamanların
sonrasında gülemediği
ve koyamadığı yerine biliyorum
hatta hiç bir sözcüğe sığdıramadığı cümleleriyle
İşte bu sıralı ölümlerin
hatta sırasını beklemeden gidenlerin
sarhoşluğudur kaldırımlar
bazen bir otobüs camından
bazen bir göz kapağından düşer usulca
hep bu işler bir giz taşır sevdada

yollar sıralı ölümlerin güzergahı
beklerken seni, içimde hep aynı sızı