Yürüyorum ardıma bakmadan sevgili
incecik bir yol
ve yola uzanan deniz
sana dair bir durum taşır hepsi
sıklıkla yeşeren dalların arasından geçiyorum
kim bilir belki sonbahar buralara gelmiyordur
yüzü kızarmıyordur çocukların
ve soğuktur kimsesizliğin elleri

umut diyorum ne söylenesi bir kelime
kemiklerim sızlar sana bakarken
ve güneş kahredici dönüşüyle
dünyayı kucaklarken
çocuklar diyorum sevgili
hep çocuklar kurtaracak bizi
yaşlanmayan ağaçların yollarındaki çocuklar
sevgili olmuş
ve sevgisi sızlatmış dişlerini
anlamsız bir rüyadan uyanmak gibi
hissetmek tüm varlığıyla
hissetmek ki yıllar öncesi

ağlayamamak ne zor
uzanamamak bir buluta
ellerim sen kokarken
gördüğümüz rüya başka
Yürüyorum ardıma bakmadan sevgili
incecik bir yol
ve yola uzanan deniz
bitmek bilmeyen bir acıyı dalgalandırır
kıyıya vurdukça yürek
denizim yakamozlanır