ellerimle boyadım dünyayı
her biri kazıdı izlerini parmaklarımın
önce yüzünde gezindi
dudakların ise inceydi
dokundum ve bir daha
durmaksızın yol aldım dünyanda
kalabalıkları aştım birer birer
tel tel saçlarının ucunda
omuzlarınla kaldırdım yükümü
ayakların ezdi önce
dirseklerin itelese de
ellerimle boyadım dünyayı
sana dokunmanın hevesiyle

gözlerimi kendi ellerimle kör ettim
bir baktım dünya yerindeydi
çocukluğum yerinde
sen yerindeydin
sustuğum anların esiri olurken kalbim
şimdi umutsuzluğuma isyan ettim
sıcak sımsıcak bir yaz akşamında
aynı lambanın altında tutarken ellerini
bir şarkının kavgasında
kim bilir koşarken bir yağmurun altında
ıslanmışken tüm kelimeler
sana yazamadığım onca şiirin hatırına
sus biraz
sus ki uykuya dalalım
rüyalarımda birlikte
her kapı aynı bahçeye açılırken
şimdi sıra sende
şimdi dünyamı gezinmenin vaktidir
kendi ellerinle...