Kırık dökük adımlar, üzerime gelmeden
Koyu siyah düşlerim, varlığımı delmeden

Beni çıldırtıp duran, ince ince çizgiler
Titizlikle yumağa, sarılmayan dizgiler

Çoğaldıkça çoğalan, sevgisiz ökçedeler
Bu karanlık zamanda, sevdasız öncedeler

Bakmıştım çizgilere, koyulaşan renklerle
Topluyordum zamanı, içimdeki denklerle

Titreyen fikirlerim, ısınmadı bir türlü
Uzandı üzerimde, alevlerden bir örtü

Bütün bütüne aklım, ışıkta buluşurken
Açan güller içinde, ümitler oluşurken

Hatlarım üşüyordu, birden panik yaparak
Milletim gidiyordu, yanlış yola saparak

Hangileri doğrudur, onu dahi bilmeden
Yürüdü adım adım, zamanını dilmeden

Kırılan yollarımda, devamlı kahrolurken
Bu hayatım hep bana, durmadan zehrolurken

İksirli hülyalarım, bana deprem yaşattı
İnce çizgiler beni, varlığıyla kuşattı

Yıkılası gözüyle, sık sık bana baktılar
Kırılan yüreğime, eyvahı bıraktılar

İncelmiş bu çizgiler, ağacımı sökmüştü
O yalan dilleriyle, fermanını dökmüştü

Halbuki bilmezler mi? Mefkûrem deryalarla
Yaşıyorum âlemde, çırpınan hülyalarla

Gidin ince çizgiler, öfkemi kusturmayın
Zaten dağlanmışım ben, mâzimi susturmayın

Haykırırsam dünyaya, hemen ezilirsiniz
Gelmeyin çok üstüme, birden büzülürsünüz

Yorma benim kalbimi, canını yakmayayım
Zorlama bu bendimi, sel gibi akmayayım

Belimde kuşak gibi, etrafımı sarma hiç
İnsanımın kalbini, yalan yanlış karma hiç

Git artık üzerimden, güneşim bende kalsın
Dokunma yüreğime, ateşin sende kalsın

Bozma değerlerimi, sen benimle oynama
Sin oturduğun yerde, dillerinle kaynama

Artık yankısız sabah, görmek istemiyorum
Kokuşan bu zamanı, örmek istemiyorum

Yine hep ısınayım, bir destan kucağında
Yansın ince çizgiler, bahtımın ocağında

Tutuşsun gönüllerim, hepsi de bayrak bayrak
Canlansın fikirlerim, içimde sıcak sıcak

O siyahi dumanlar, vatanımda tütmesin
Essin artık meltemler, şu baykuşlar ötmesin

Bana dil uzatanlar, yüz üstü sürünsünler
Hep kahır yaşatanlar, sancıya bürünsünler

Kahırlanma milletim, gün doğacak sana yine
Haykır bu dillerinle: “ NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE ! “