bir paralelkenarı g noktasından ayırınca ,
kalan üçgene benziyor sessizliğin
içine gömdüğüm eski, kuru ama kirli bir peçete
öksürdükten sonra sesini komşulara duyurmamalı
sonraki öksürüğe küçük bir yastık yeterli
bu küçük yastık göğsüne sarıp uyuduğun bebek
-acı veriyor ihtimali bile, ihtimal siz kalmanın

acı veriyor, korkuyorum
insan sakınınca korkabilir, buna müsaadesi var tanrının
derinlerinde dedikleri kadar yığınla his birikmiş
köhnenin kıymetidir o eski ahşap kapı
aç kapıyı. sirenlerin orta yerinde düşüyor imgesi kışın
-hiç üşümedik ki!

hayret ediyorum. sen de etmelisin
bu kadar çabuk gidebildiğine, incisi dökülürmüş rüzgarın,
omuzların eflatun renkte dizeler kaldırıyor,mavi,
omuzları astarlı bir gömlek, açık bir mavi,
insani duygularıyla düğmeler sıkışıp, gereken safı oluşturuyorlar .
çok sevdim deyip, bir kuş bakışı bırakıyor kederimi ıslak ve yumuşak
gri bir mermer hat uzuyor, kaldırım yaşlarında taşları belli belirsiz insanlar
üzerime sıçrayıp geçiyorsun alınganlık dahi göstermeden

..

yivli bir çivinin battığı etin durağan kanına anı bandırınca
mutluluk dipçiğin tuzlu elleri öptüğü gündelik hayata karışıyor

bana hep onu hatırlatıyor
narin bir gün tomurcuğunu öpersem
geriye kalan g, iç açıklarına kadar matematik
köşelerinden terli günlere su veriyor gökyüzü

tabi kirpikleri beyaz bir midibüs içerisinde sağlıkla çarpıyorken
şimdi nereye baksa alın ağrısı
belki zordur anlatamadığım için
her bir şeyi söylerim, sır gibi gelir de
asla anlamazsın sonunu
biraz da her insan kendi kaderinin misafiri
bana kurbağa sergicisi aşklar kalıyor

sesimi kısanı da öpmesem olmuyor
lutfen ama lutfen, korunmasız soymayınız kabuğumu