hayat iki bahar arasına sıkışmış
ya yazdır ya da kış
hangisine daha yakın olduğuna
kendi mi karar verir insan kader mi
bir ömür bunun muhasebesiyle geçerken
ne baharın güzelliği farkedilir
ne güzün ne kadar hızlı geçtiği

.....

yak gitsin diyordu içindeki ses
düne dair ne varsa heybende
nasılsa ne dostun var bölüşecek
ne de dünle mutlanacak bir gelecek
uğruna iki büklüm olduğun kamburu
düzeltip dimdik olmak varken
hep başın yerde gözün toprakta
yaşamak da niye

dinleseydi ya da hak verseydi
bugün sofrasında fazla bir tabak
kendi sesinden başka bir ses
gözbebeklerinde gülümseyen bir yüz
kalbinde hüzünden başka bir kıpırtı
olacaktı belki de

ama gururun ödülü yalnızlık
incinmişliğin tesellisi
bir kaç damla gözyaşıydı hep
kendinden başkasının silemeyeceği
derin bir iç çekişti çıkardığı son ses
ve yıllar sonra tek aksiyonuydu
balkondaki çiçekleri sularken
verdiği son nefes


2mart