’Elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
Bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git...
Bir yarın göçtüğünü,çöktüğünü bir dağın
Görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!’

yalnızlık; gecenin ikinci adı
sabahın rengiydi sarı bir öfke
o gökten kalbime ateş yağdıran
bense can evinden vurulan ülke


bağlıydım idamlık bir suçlu gibi
urganım gözlerin en karasından
o yusuftu, dünya kuyunun dibi
öperdim gizlice hep yarasından


kal derdim giderdi hem pervasızca
hıçkırırdı onsuz kapı ve duvar
hayaller kabustu rüyalar deli
yokluğun olduğu her yerde o var


beklerdim, durulur belki diyerek
yağan yağmurlarla arınır nehir
balçığın nefesi rüzgar olur da
savrulur ruhuma ektiği zehir


faili belirsiz bir tükenişin
ne isbatı mümkün ne olur temyiz
gülüşü silinmiş gri bir gölge
yılların geride bıraktığı iz


batan bir geminin seyir defteri
dünün sorgusuyla hep haşır neşir
ayniyle vakidir inkar etsek de
değişmeyen yasa; herkes değişir



16ağustos