zamansız gençliğin pişmanlığıdır bir ömür ararsın bulunmaz
bodrum basamaklarında tozlu birkaç adım sonrası
astımına sokulan karga burunlu dirayetinden emin olunca
yaşıyorsun

bana hiç öyle gelmemişti
seyyar tezgah üzerinde Dostoyevski bizdendi
ve raskolnikov gencecik bir arkadaş aramızda
gece yarısı bir Somalilinin karnına saplanan bıçakta
az biraz bizim de kabahatimizi saydı gerçeklik
doğruca yürümekti aslında tek gayem

okudukça büyümeden vuruyorlardı elma kurdunu
kurşun yine sınıfın en suskun öğrencisiydi
doğan güneşe hava katıyordu emek
yalnız makam farkından kaybetmeye başladık insanlığı
sen çıkıp geldiniz, çoğuldan tekile
haysiyetli bir sevda tutunduğu hanların en temiz mefruşatçısıydı
seyyar sıkılıyorduk eyyamına ödenen taksitlerde
her vade günü parasız kalmaktı hayat

reyhanına kadar gittik, cumhuriyet camiye takılmaya başladı
eski alemcilerden recep, adı gibi yine bir recep ayında
günlerden perşembe toprağa koydular
cenazeye yetişemeyip, kıymalı pideye denk getirince taziyeyi
haberin geldi uzaklardan, bir telefon yeterliydi sanırım
ayrılmak vaktine yakın, sahi; her yaz nasıl da uygundur yalnızlığa
kayalıklar ardınca güneş yakarken adamın sırtını
dosdoğru sırrına kadem basılıyordu, bahanesi koca bir yalan

toprağa uygun bir şekilde çıplaktı hepimiz
kiminin içi dışından feci yangınlardayken
bir liraya bir çay bardağı limonata satıveriyordu çocuklar
kulaklarında kiraz çöpü, ayaklarında midye kabuğu
haberine uygun doğurdum sancımı
haber niteliği taşımayacak kadar da yalnız
içime içime söndürdüm tevekkeli ateşi
etime dokunan tel oldu, banklarda ağustos

unutmadan şarkılar da söyledim
zihnimin en kanlı harplerinden galip çıkana; bir somun yasemin
sonuna değin denizler yetişemedi
bir tereddüt merakı gibi sokulurken kendi koyunda
dinamitler patladı kimsenin göremediği yüzünden
uygun bir söz sarf ederken, düştü namuslu bir söz yere

hepsi birden aynı kelimeye sığdı
maldoror şarkıları dinleyen salataya sevindi balık
döküldü gerçeğime saplanan pullar ılık ılık

kırılacağını biliyordun her camın bir gün.