sevdiðim eylül de gidiyor hüzünlerini tutuþturup elime bir sürü kuru, sarý yaprak ve sevgisini býrakýp yine dökülen yapraklarda kumral yüzün hafifçe eðiliyor zamana alýyor Tanrý selâmýný bize bahþedilen güzün
ne güzel bir eylül’dü bu ama senden uzakta yalnýz yürüyüþler verdi bir tüy gibi eve girip çýkmalar duymadým adýmýnýn sesini merdivende gittikçe arasý uzadý basamaklarýn çoðaldýkça sayýsý eylül’lerin ne kadar yaprak dökülmüþse yýllardan o kadar uzaklaþtýk birbirimizden artan basamaklar kadar
hep birileri var aramýzda bir türlü birlikte uçuþamýyor yapraklarýmýz bir dikenli çam giriyor ille araya iki çýnar tam bakýþýrken düþüyor bakýþlarýmýzýn yapraklarý öyle biçimli, öyle güzel þarkýmýzý söylüyor minik serçeler sekerken düþlerimizin üstünde
heey eylül gelecek seneye yine buyur, gel! ne olur onun gülümseyen bakýþlarýný getir hiç bir rüzgâr alýp götüremesin özlemimizdeki umudu sen yine es, yan, savur ayný kalalým biz..
30. 09. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.