Akþamýn sararmýþ bulutlarý gibi aklýma düþtün, Karanlýk umutlarým seni benden alýp gittiðinden beri, Ýþte o gün hayallerimden aniden düþmüþtün, Býraktýn beni yalnýzlýðýmla bir kemik, bir deri.
Her akþam bulutlarý seyrediyorum ne renk olacak diye, Sabah aydýnlýðýnda bile umutlarým gün yüzü görmedi, Unutmak mý yoksa unutmaya zorlamak mýydý gaye ? Biçare gönül o günden sonra ne yapacaðýný bilemedi.
Kara günden beri aydýnlýða çýkmaya hasret kaldý yürek, Ne yapsa da senden baþkasýný, sen gibi sevemedi, Bir gün görürsen yanýndaki "sin"de bir kazma ve kürek, Yokum artýk, sensiz ne ben, ne de bu dünya huzura eremedi.
Zafer Özcan-(06.03.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.