bu þiir beni tanýmadý, duymadý sesimi çýkarmaya çalýþmýþtým oysa geleceðin silik izlerinden bir ben kurmak kolay olmazdý beni yaðmalamaktan kurtarmak kendimi kollarýna atýlmak, bir sevgili gibi
geriye eski çocukluk þarkýsýna dönsem bayram sabahlarýnda sonuna kadar açsam radyoyu babam gelip kýsmasa sesini, sokak da dinlese mazhar aða bastonunu kaldýrýp baksa yukarý balkonda çiçekleri sulasam, kapý çalsa onu görsem karþýmda, kendinden bile utansa buyur desem sesli, sessiz sesimle radyo sussa, aþk konuþsa bayram þekerini ben sunsam
þiir gibi konuþur muyum sanmýyorum onun karþýsýnda sözcükler yuvarlanýr dilimden belki de ben öyle sanýrým, duyulur sözüm parlak bir üzüm tanesi kadar ne bileyim belki taze bir çilek gözlerimde görür gül mevsimini yeþil baþlý ördek olurum ben de yüzmekten usanmam gözlerinin gölünde
bu þiirde ona yaklaþmak zor olur mu çocukluðuma dönmek kadar uyukladýðýný görmek istemiyorum eski koltukta gözlerinin gölünden yeþil gölgeler çekilmiþ çevreleyen bütün aðaçlarý kesilmiþ sevginin suyu kurumuþ gölün, nilüferin izi yok artýk bu gölde yüzülmez sanki ölmüþ deðil mi yeþil baþlý ördek gelse de bir, gelmese de bayramlar
bu þiir kalsýn
01. 04. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.