Üşüyorum

“Peki, hanım bizim güvencemiz hiç olmayacak mı?”
“Ne yapalım beyim bir tek çocuğumuz var”
“Tamam, işte neyimiz varsa onun olacak”
“Olacakta ne zaman”
“ Haklısın da acil bir durumları yok ki”
“Aman olmasın, çok istiyorlar. Evleriyle arabasını değiştireceklermiş.”
“Bak kadın daha yaşları kaç bu yaşta bu konfor fazla değil mi?”
“Şimdi zaman böyle çok istiyorlar kafalarına takmışlar işte”
“Hep sen şımarttın, insanın bu kadar üstüne gelinmez ki”
“Sende onu hiç kırmazdın bir gövdede tek çıban derdin ya”
“Arsayı satmayıp müteahhide versek tam dört daire veriyor”
“Aman onlar bunu istemiyor satalım parası lazım diyorlar
Alacakları ev bir sitenin içinde çok lüks ve yüzme havuzlu”
“Desene sende onlardan yanasın, yarınların ne getireceğini
Biliyor musun”?
“Ne diyeyim bey laf dinlemiyorlar ki”
Sessizce yatak odasına gitti.
Pijamalarını giydi.
Arsa dedesinden kalma çok değerlenmişti.
Hiç beklemediği bu istek ve baskıya ağırlığını koyamıyor, ne yardan nede serden vazgeçiyordu.
Kafası karışık alabildiğine canı da sıkkındı.

Bankada yüklü parayı damadının verdiği hesaba aktardı. Telefonda kızına bilgi verirken sesi cılız titriyordu.
Yol boyu yürürken çok dalgındı.
Eve geldiğinin farkında bile değildi.
Dokunsalar ağlayacaktı.
Eşinin hoş geldin sözüne:
“Üşüyorum” dedi.
“Ne üşümesi bey sıcaklık gölgede 30 derece”
Cevap vermedi.
Odasındaki divana sırtüstü uzandı.
Gözünden akan yaşlara hakim olamayıp kollarıyla yüzünü kapadı.

Her şey çok kısa bir zaman içinde olmuştu.
Damat memnun, kız memnun, anne memnun, baba ise mutsuzdu.
Anne ne kadar istese de baba alınan evi görmeye gitmedi.
“Bey zil çalıyor ben bulaşık tayım. bakanımsın?”
Hızlı adımlarla salonu geçip kapıyı açtı.
Gelen kurye idi.
“Bir koli niz var efendim”
Adresi kontrol etti koli kızın dandı.
Eşinin bulamadığı ilaçları kızı tedarik edip göndermişti.
İstenen yeri imzaladı. Teşekkür etti.
Dönüp giderken:
“Efendim kargo ödemeli otuz sekiz lira”
Sapsarı kesildi.
Elindeki paketi kuryeye verip kapıyı hırsla kapattı.
“Kimmiş bey”
Titreyen sesiyle:
“ Bana hiç bir şey deme kadın, inan çok üşüyorum”