Ali ÖZKANLI

25.11.2007 22:43:45


Kaybetmişti yolunu koşarak,
Işığını kaybetmişti, ruhunu, yüreğini
Dönüp dağılıyordu yığınla umut.
Fark ettiğinde küçük kız,
Yukarıda ağlayan binlerce bulut
Gidin, bir geceyi saldınız üzerimize.
Çoktan geçmişti evini dönüşte.
Çünkü yaprak dökümüydü sokak.

Atladı sıcak kucağına annesinin.
Öpemedim ellerini ağlayacak.
Öpemedim dedi anne, öpemedim
Haykırışla!
Öpemedim.
Öğretmenim ağlayacak.

Ağlamaz dedi anne kalbi paramparça.
Ağlamaz dedi çocuğum,
Melekler ağlamaz… Melekler ağlamaz…

Yüreği güzel bir öğretmenin güzel satırları karşısında adeta dilim tutuldu. Yüreğim yandı, gözlerim doldu ve yanaklarımdan sıcacık damlalar düşüverdi. Evet melekler ağlamaz değerli meslektaşım. Ama yüreğim dayanmıyor. Duygularıma yenik düşüyorum. Çiçeklerimin ve fedakar, cefakar, gönüllerin fatihlerinin acılarını duyunca yüreğime bir şeyler oluyor. Yerinden çıkacak sanki.

O kocaman güzel yüreğinizin ışığında bize de yer olursa memnun kalırım. Satırlarınızla bambaşka alemlere götürdünüz beni. Yüreğinize sağlık. Ruhlara köprü, kalplere nurlu kapılar açan satırlarınızla yüreklerde meltemler estirin. Aç ve yanık yürekler yararlansınlar. Çocuk sevgisiyle dolu olan kalbiniz yüreklerde sevgi çiçekleri açtırsın. Selam, saygı ve sevgilerimi sunuyorum efendim. Rabbime emanet olunuz. Kaleminiz daim olsun. Çağlayanlar gibi akan yüreğinizden damla damla akan satırlarınızı merakla bekleyeceğim.