Yakamozlanan zamanın akşam serinliğinde
Buluverdim kendimi aşkın derinliğinde

İçimdeki fikirler, ışık ışık yanarken
Kuruyan bu dillerim, susuzluğa kanarken

Rengi ve büyüsüyle, esrarlaşan bitişte
Topladım meyveleri, hengâmeli gidişte

Kandilleri yakarken, gecemdi siyahlaşan
Hislerim fokurdarken, dilimdi eyvahlaşan

Yüzüyordu içimde, meçhulden gelen kervan
Bağlarım çözülürken, arıyordum bir derman

Parlayan beyazlıklar, beni ben yapıyorken
Durgunlaşan yolumdan aniden sapıyorken

Beni benden kurtaran, esrarlı gece oldu
Şimdi artık sözlerim, efsunlu hece oldu

Bir hülya ağrısıyla, dalgalar çekilirken
Suskunlaşan dilimde, efkârım sökülürken

Ömrümün gecesinde, rüzgârlar yakaladım
Hasretle kanan çırpan, baharlar yakaladım

O baharlar ki bende, bir sevgili gibiydi
Yüreğimde vagonlaşan, katar katar diziydi

Artık bir beyaz gülün, kuytu köşesindeyim
Yaldızlanan baharın, coşkun neşesindeyim

Uhrevî bir ahenkten, bütün ruhum dönerken
Fark etmiştim kendimi, ışıklarım sönerken

Ey Pervâne selâm ver, gelecek ışıklara
Son ver artık içteki, günahlı yanıklara