o kadar iddialıydım ki seni severken
senden başkası yoktu bu alemde sanki
gözlerim sana ayarlıydı sana kayarlıydı
her kime baksam bir sen arıyordum onda
her nereye baksam bir iz arıyordum senden
göğe baksam yıldız oluyordun suya baksam yakamoz
dağa baksam kar ufka baksam yâr
sendin bana dört yön biliyor musun
karanlık gecelerde ışığımdın yalnızlıkta sığınağım
etrafında dört döndüğüm sendin
mumdun, pervaneydim sana
güneştin, dünyaydım sana
başım dönüyordu aşkınla, şaşkındım.
gittin de iyi mi ettin şimdi
yeryüzü seninle güzeldi bana
yaz kış bahardı hep bana
kar çamur çiçekti bana zemheri sıcaktı
ne vakit sen gittin benden
işte o zaman mevsim hep kış oldu bana
çiçekler soldu yapraklar sarardı dallar kırıldı
yaz sıcağında dahi üşümeye başladım
ruhum titriyordu sensizlikte
çerçöp oldu güzellikler bana
yerin yedi kat üstü ve yerin yedi kat altı
yetmezdi içimdeki seni anlatmaya
ne varsa yaşamı kuşatan katı sıvı gaz her şey azdı
yıldızlar eksik kalırdı bilsen, hele kum taneleri
gözyaşlarım göldü ama kalbim çöl...
ne varsa içinde saklı, ne varsa tersi düzü
işin iç yüzü sırılsıklam yalnızım şimdi
bu ne rezil bir histir musallat olmuş bana
isyanım sanadır sevgili, karanlık gecelerimi zift,
aydınlık günleri mi katran eyleyen sevgili
gökyüzüme kara kara bulutlar çizen,
yeryüzüme gözyaşlarımdan barajlar kuran sevgili
gidecek ne vardı bu kadar ödül mü verdiler sana,
beni bir başıma koyup gittin diye takdir mi ettiler seni
dönüp de ardına baksana bir
bıraktığın harabeye baykuşlar yuva yapmış
taş üstünde taş kalmamış abad olan harap olmuş
bu yıkıntının mimarı sensin be sevgili
her taşın altında canım her tozun içinde kalbim
sanadır elbet sitemim, sanadır illa ki cevrim,
muhabbetim sanadır, ömrüm ömrünedir.
gülüşlerinin beni terk ettiği yerde
can çırpınışlarım var.
sensizliğin girdabında dolanıp duruyorum.
yok mu bunun bir çaresi ayrılık mıdır tek gayesi
gidecek ne vardı bu kadar
alkışladılar mı seni avuçları patlarcasına
şampiyon mu ilan ettiler
dönüp de baksana eserine ne kalmış senden geriye
o kara gözlere yuva yapan yağmur bulutları
kimin ikliminden kopup gelmiş.
sen hiç ölü gördün mü bu dünyada
görmedinse şu an ki halime bak
hem de yaşayan ölü, nefes alan ölü tezat değil mi
hâlâ çok seven fakat hep ayrı kalan adamın öyküsü bu
cehennemin dibi neresidir bu dünyada biliyor musun
yanardağın tam ortası bataklığın ta kendisi neresidir
neresi olduğunu söyleyeyim mi sana
evet beni sensiz bıraktığın her yer
bana cehennemin en dibi
yanardağın tam da ortası,
bataklığın ta kendisidir
gittin de bir şey mi oldu sanki
mutlu mu oldun yani
o kadar seviyorum ki seni
ayrılık sanki daha da alevlendirdi içimdeki aşkı
gittin de nokta mı koydum sanki ben
bitti mi dedim, asla
seni dağdan kopup gelen bir kartopu gibi büyürcesine seviyorum
bir kıvılcım gibi yangına dönercesine
suya atılan bir taşın yarattığı dalga gibi seviyorum
gittin de hacı mı oldun şimdi bu aşkta
şeytanı mı taşladın aşkını mı
derde devadan gayri dert talep ediyorum mevladan
beni bu ayrılık yıkar mı sandın
bende seni bitirir mi zannettin
ne güzel mağlup oldun giderken
bir insan bu kadar mı güzel yenilir
bu kadar mı şahane terk edilir
buna rağmen yine de bu kadar mı sevilir
git işine