sana geceler boyu şiirler yazdım binlerce
dize dize gerdanlığına dizdim güzelce
gökte ay üşüdü yerde papatya
sen gelmedin şiirler boyunca
boynu bükük kaldı sözlerimin
kaşları çatık kaldı gözlerimin
sana çığ gibi geldim,
sana sel gibi geldim,
sana yangın gibi geldim,
oysa sende ne kadar az’dım; minnacık bile değildim, şuncacık
el gibi gördün beni, esip giden yel gibi, kopan bir tel gibi
göğü kucaklamıştım, mavi bir kurdele ile bağlamıştım
içinde güneşi saklamıştım, milyonlarca yıldızı
saçacaktım başından aşağı, maviye bürünecektin
kocaman bir dünya olacaktın içinde yaşadığım
bir kelebek kanatlanacaktı saçlarına konacaktı
bir çiçek açacaktı yanağında
dudağında tatlı bir gülüş bitecekti
gözlerinde bir ışık saçacaktı
sana ne kadar esmerdim, buğday gibi
bana ne kadar beyazdın ay gibi
rabbe beş vakit niyaz ederdim
seninle olmayı dilerdim
sana benden gelen her şey
az gibiymiş meğer, toz gibi, tüy gibi, hiç gibi
şimdi yokluğunu giyinmişim her tarafım ayaz
her şey sensizliği bir dikişte iç gibi
kolum kanadım kırılmış, betim benzim atmış
sensizlik kol geziyor yüreğimde, ayak izleri beynimde
her hücremde yokluğun yurt ediniyor
bu bir kuşatma hareketidir, ele geçiriyor beni sensizlik
tam tekmil teslimim sana ve dört yanı yalnızım
ne hikmetse yoksulum sevdana, aç bırak beni
başıboş bir kayığım okyanusuna, batır beni
incecik bir fideyim rüzgarına, kır beni
yaşamak hiç de adil değil böyle
bana sensizliğin kara günleri çökmüş
kalbimde sensizliğin kara gülleri açmış
hiç de yaşanılır değil bu yaşam
artık bana nerede akşam orada sabah
ve allah’ın her günü milyonca ah
değil mi bana yazık günah
sana geceler boyu şiirler yazdım, binlerce
dudağının kenarına ben ekledim, güzelce
sevmedin beni bir türlü ısınamadın
yazı düşlerken seninle
sensiz kıştan çıkamadım