Rumeli Hisarı’nda saçlarını uzatmış Marmara’ya
Ne de girmiş havaya
Atmış ceketini
Vurmuş voltasını
İçmiş sigarasını
Tutmuş aşkın oltasını
He canım,
Yüreği çengele takılan
Saçına takılmaz mı?

Karıştırmak bu kadar olur
İki kıtayı bir perçem ile
Yan yana gelmez asla iki yakası bu aşkın
Çekip almak senin elinde.

Rumeli Hisarı’nda saçlarını uzatmış Marmara’ya
Ne de girmiş havaya
Kız bu ne caka
Bu ne işve!
Şimdi Marmara olmaz mı yüreğim
Akmaz mı dipten dibe yüreğine
Vurmaz mı sahiline gözyaşlarım
Gitme diye…
Akmaz mı gözyaşlarım
Vurmaz mı sahiline
Kal diye…

Düşen olmaz mı uzatırsan böyle saçlarını
Karasına çarpmaz mı geçen gemiler
Karasına vurulmaz mı çarpan yürekler
Ola ki geçen gemiler takılsın bir teline
çekilsin karaya
Ola ki atan yürekler takılsın bir teline
daha bir çarpsın sevdaya
Otursun yüreğine terk edip giden
ham bir yemek gibi
Karaya oturursa bir gemi nasılsa
Otursun kalp karasına koyup giden…
Gidersen oturmaz mı hüzün yüreğime
Konmaz mı gam gözlerime…
Akmaz mı kan beynime.

Rumeli Hisarı’nda saçlarını uzatmış Marmara’ya
Ne de girmiş havaya
Kız bu ne afili duruş
Bu ne yandan bakış
Bu ne cilveli çakış

Deniz kokar bu mevsimde saçların
Gözlerin mavi bakar
Hasret kokar çiçeklerin
Ve kalkıp İstanbul olur ayrılığın
İnsanlar akar bir yakadan bir yakaya
Ve kalkıp İstanbul olur sevdan.
Ayrılık baştanbaşa akar içimde
Ve kalkıp deniz olur gözyaşlarım
Ege’yi sel alır.

Bu yük ağır ve büyük ve eşsiz
Bu kalp yorulur bir akşam sensiz
Başkenti olamadı memleketin
Ama sevdanın yalnızlığın ve sensizliğin
Başkenti oldu İstanbul bensiz.
Ayrılığın parafı oldu
Hüznün tarafı oldu
İstanbul.

Milyon kere milyon İstanbul
İnsanlar yürür kalbimin üstünden
Milyonlarca ayak izi
Tanırım adımını
Issız ve sakin ve usul usul
Bir yer altı nehri gibi
Milyonlarca ses içre
Tanırım sesini
Bir melodi gibi
İnceden inceye
Dokunur bir Anadolu türküsü gibi
İçten içe yanarım.

Rumeli Hisarı’nda saçlarını uzatmış Marmara’ya
Gözlerinde kırlangıçlar
Ellerinde kâğıttan gemiler
Dudaklarında hüzne bandırılmış kelimeler
Ve ayrılık bandıralı gemiler geçer
Gözlerimden gözlerine…

Tuzludur deniz suyu
Yaramı batır, derindir
Tuzludur deniz suyu
Yüreğimi batır, kabuk bağlasın
Can kırığı çabuk kaynasın.
Ve yüreğim ayrılığın hüznün yalnızlığın
Limanına demir atsın.

Rumeli Hisarı’nda saçlarını uzatmış Marmara’ya
Ne de girmiş havaya…