yalan-yannış ona-buna,
nerden nereye ünneyenner mi dersin,
ya(h)ut da gardaşına file
“len çocuuuk hura ğel vallaha billaha zıpıdacan” deye
can havliynen bağırannarı mı
yonusa ona tangaza eden
“kardeşim lütven buruya gelsene” deyen
abılaları mı
ne de(rsi)n sen?..
.. gülesine geder manzara
zopaynan ürküt, sevabına say valla

yalan söylemiş olmayan
gayfaya vardığım bille
temenna önşe ğız bobalarıdan
“-buyur gara yeğen
bi çay iç” deye keyf bağışlayan
“-nassınız,
deden neytdiyo” filen deye
muhabbet gurmaya galkan
limana yanaşıyollar akılları sıra
tabi biz de yeyip yuduyoz
mahana valla..
emme aldım gabil etdim.. elim ma(h)kım,
neydeyin canıma minnet
keyfe keder nihayet

dezelerim-halalarım filene
düğünnerde-müğünnerde
ben davılın öğünde oynarkana barabar
para dakıyollar
gula(ğı)ma da işde “-………………..”
hinci adlarını zikretmek ilazım deği(l)
farz-ı mal hundan, şundan, falandan filandan”
deye fısıldayollar..
görseniz bi!
keyf binbeşyüz anasına satayın ta!
..
tabii efe!
ben de daha bi cakgaraklı oynayon ga(yri)
bin goyunnu kürdolu ğibi
keyf binbeşyüz anasına satayın ta!

“-len gad(i)uğrayasıca
yoluna ölüyo valla len” falan
deye böğrümü dirsekleyollar
tenimi buruyollar
Allah sizi inandırsın
düğün ertesilerinde yanlarım, gollarım
mosmor-çümçürüg olu(r)dun
keyfe keder, sefam osun
ta … ğoyan
işdeee… tam da o ğünnerde,
Gariboğlannar geldi köye
Taygeldilerin Kel Ağa’nın damadı
sizin annayacanız Özlem gil
Özlem de… Özlem.. hani
hanı “her gözelin bi bozarı varımış” ya
her şeyde gusur bulurun evel Allah da
Özlemde ı ıhh
yok valla..
yok! Valla billa şartlar şart ossun
yok iki ğözüm öğüme aksın
Allah öğmüş yaratmış bi dene işdee
meleklerden maada

ne zaman sokağa çıksam,
gözlerim benden habarsız
Özlemin olabileceği yerleri darayo
darayoo!
darayo..
darayooo
emmeee valla-billa bi ben deği
herkeş birbirinden saklı
Özlemin hayalını guruyo
farkında olmamıyın hiş, eşek gibi
farkındayın tabi..

emme arın bokuna
kimse irenk vermeyo,
bela bakıp duru
bişiy olsa da bi ortalık gızışıvısa da
ötekini kim vurduya havale edivise
herkeş birbirine hınşlı
gav gibi dutuşuvucak yer arayo
en birinci de ben!
o garınca ezerin deye yere basmaya imtina eden ben
on gişiyi gatletsem sinek gadar hökmü yok..

emme… Allah var o değilden, usul yollu
kimse kimseye daklaşmayo
hiş birimiz başga hiş bi kimseye de
hiş bişiy demeyo
kimde kimsenin alayında atıp dutmayo!,
atıp dutmaları da hiş kimsenin gaala(e) aldığı filen yok

o o(ğ)lan anaları;
aklısıra ötekinnere gözdağı veriyo
seni ona, ötekini berikine fitleyo..
öğüne gelene gaz veriyo, ıvgalayo,
fışdıklayo ortalığı velveleye veriyo emme naçar..

tüm deliğannılar! elbirliğiz dediğodudan uzak,
hani kim ne derse desin
onnarı dinleyen,
dediklerini annayan yoook
hiş kimse lafın nerden türediği,
işin aslı esasının ne olduğuğu derdinde de değil,
herkeş biliyo ku
ebi-cetdi, aslı-esası yok!

emme herkeş, öteki herkeşi zolda zıfır burakma derdinde
herkes gafasını dakdığının üsdüne yörü(ye)cek
“köy cahan harbi” an meselesi

tabii… benim Musduğa attığım havayı saymazsan
yazık “-valla dünür file yollamadım” deyo
emme -osdurmasa kokmaz- de(ğil)mi
valla eyi de oldu, o sayada herifi safdışı bırakdık
herifin ömrünce bi(r) ta(h)a ordan geşmediğine eminin
yanılıp yenilip geşdiyse bile
hala ümüğünün sıkıldığını hissediyodur.
netçe..
biz zengin çocuğu belasını da öyleynen savışdırdık
Allah mafaza “-heyt len” file deyvicek var ya..
belaya garılıp galcaz..!
Allah Allaahh!


























Alla(hı)m sevgili guluymuşuyun
bereket Musduk inkar geldi de
herifi bida(ha) da o yollarda
görmedim zati
bi de aklıma
“zavallının ordan geşmesi mezbur da
niza bela çıkmasın deye başga yerlerden gediyosa”
ayıp edtik valla,
hak var hukuk var
gapı ğonşu de(ği)lise de
aynı mallenin çocuğuyuz
bayramdan bayrama da olsa
ebemin yanna geli ğederler maayilecek
bi dee
ne de olsa yaşca-başca bizden ilerde
ben onun okuduğunu bile bilmen

kader işde,
o’da gaderine küssün neydeyn epap hinci
“heyvah” desem var mı faydası
olan oldu bi kere
deligannılık ö(y)le işde
o da tekerime daş gomaya gakmayvısaydı
valla arayer lafının aslı fesli var mı (y)dı hala bilmeyon
do(ğ)ruyu ahretde mi sö(y)lecez

hemi de ben biliyon mu,
ne bok yediğimi
deliğannı olduk ya
o zamannnar öyle olcak zannediyoduk zahır
hatda ve hatdaa ben
hele bi Özlemin gulağına gedsin
onun uçun elin adamına hava atdığım
“hoşuna ğeder” deye
“keyfden dört köşe” oluyon
deliğannılık bu mu ki?
insan gözünü daldan-budakdan sakınmayo
ö(y)le zamannarda
aklımız bi garış havada….

dahası… sabah ovaya mı getdim söz temsili..
tabii esgisi ğibi işe gederkene
esgi-püsgü keyinmeyon ga(y)ri
n’olmaz, n’olmaz
işdeykene, köye gelikene, köyde
yolda-belde, orda burda
Özleminen garşılaşma(ya)ca(ğı)m
ne malim de(ğil) mi?
öyle ince düşünceliyin ki yahay valla
bu gadar olu(r)..
brehh breehh


işe ğetdim deyon ya hani
zabbaha gadak uyumadığım gecenin
leyli vahtından eveli
varıp alelacale işe duman atdırıyon,
olmadı mı bi mahanaynan
çifte ğetdiysem de zelveyi gırıp, gayış atıyon
neydip edip,
guşlukdan eveli
taha Özlem gakıp da dambaşında yüzünü yumadan
yani gargalar gayfaltısını etmeden önşe
yallah köye
emme köye gelelekten,
sankı Özlem’e geliyomuşuyun gibi
gönlüm akıp gediyo
dayısı gillerin evden yanna

emme oraya varana gadar
düşlerim dovalarım neyise
tam da görebileceğim an!
onu görmekten değil de,
ona yakalanmakdan
gorkuyon
çekinti ediyon
yüre(ği)m yerinden fıldıracak yauu
ya da garşılaşmayı göze alamayon haralda
gözlerim bütün dünneyi darayokan
ben her pencerede onu arayokan

bi de içimden
“-işallah yokdur” deyon
şaş bari herif..
bu nası işdir
töbe töbee
bu nası bişiy!
bunca talaş neyeyse;
belki de
..
taha fazla hasret galmağ uçundur
sevda çekmek bu mudur?
her şeye bin şükür








DİPNOT
gil: ler lar gibi çoğul eki yerine kullanılır.. ev ya da aile kastedilir.. anamgil, teyzemgil,
arın boku: ar belası, hatır belası, namus meselesi, davranma mecburiyeti
daklaşmak: takışmak, kavgaya tutuşmak