Vurdukça acımadan hayat paslı hançeri
Küçücük yüreklerde insanlık er be ustam
Kimi seyire bakar, kimi borçlu çıkarır
Herkese göre değil insanlık ar be ustam.

Allı morlu renkliydi ihanet resimleri
Nasıl da efsunluydu küf kokan cisimleri
Bir kaç dostum harici kalmadı isimleri
Henüz daha ölmemiş insanlık var be ustam.

Niceleri vardı ki bir selama kul oldu
Niceleri vardı ki bir kelama el oldu
Niceleri vardı ki bir eleme del’oldu
Düzen ne de değişmiş insanlık zor be ustam.

Sen yine ek tohumu ister toprak ister taş
Gün olur devran döner eğilir gökteki baş
Ne defter ne kalemle yazılmaz kalpteki düş
Hayat böyle neylersin insanlık kor be ustam.

Kul bilmezse bilmesin rabbim bilsin o yeter
Eller sefa sürerken özüm gülsün o yeter
Dost diyebildiklerim kalbime dolsun yeter
Yetmiş alem dolaşsan insanlık bir be ustam.

Yüksel Beyocaktan