ölüp öldürünce…
her şeyin güllük gülistanlık olacağına inandılar
oysa onlar da yaktıkları ormanda birer fidandı
koyunlarını sevgi yerine…
kurşunla doldurdular





davutla güreş tutup,
sırtının yere gelmesine izin verecek denli alçakgönüllü olan yahova
kenan ülkesine
acı,gözyaşı ateş ve ölümden başka ne getirdi





sayfalara sığmayan,
yarım yamalak,
aslında hiçbir zaman tam olmayan,
eksik kalan savaşlar











sparta ;köleleri potansiyel tehlike oluşturacaklarını öne sürerek
sürek avı ile yok ederken,
roma ancak mağlup edebildiği kartacada,taş üstünde taş bırakmaz,
kentin kalıntılarını bile karasaban ile ortadan kaldırırken
gözyaşı ve ölümden başka ne verdi





birileri tarihçilere ruhun tahrip edilmiş coğrafyasını tarif etmeli
savaşlar hiç olmadı
insanlar hiç ölmedi
suçlu zaman
akıp gidiyor bir çok şeyi ardında bırakarak




collossiumda yankılanan köle/gladyatörlerin
zincir,kalkan,zırh,kılıç şakırtıları değil
ateş ile yüzleşen şakirtlerin feryatlarıydı





hala devam ediyor bir yerlerde
bu gidişle, cennete ilk ayak basan bir insan olmayacak
yani diyorum, anne ve baba olmayacak
doğurtan, doğuran











müslümanlara yönelik zulüm,
kah hafifleyip,kah şiddetlenerek sürüp giderken
engizisyon sürecini başlatanlar
acı ve gözyaşı üzerine gelecek kurdular





hayalleri yıkılan insan için
dünya başlı başına bir deprem
tanrı depremleri,
uykusuz kaldığı gecelerde
onları uyutmak için beşik sallayıp durur.





atillanın kırbacı sanını neye borçluydu
cengizin şöhretine ne demeli
gerçek şu ki zulüm salt tarih öncesinde değil,
tarih boyunca da devletlerin
halkların elindeki en önemli silahtı
kendini yinelemek…
yenilemek…
yeniden üretmek için…





ihtimal dahilinde ölmenin vakti
kabri geniş olmayacak sanma ölünün
her yere sığacak kadar ölür insan.










ceasar,son nefesini verirken de olsa katili
katilleriyle yüzleşebilmişti
osman ve alinin buna fırsatı olmamıştı





nehir oldu çığlıklar…yorgun düşüldü ölmekten
öfkeler yorgun acılar yorgun
toprak bile …





haşhaşilere ne demeli?
sabbah ve alamut kalesi hakkındaki söylencelerin,
hala halk kültüründe yer bulabildiğinin farkında olmayan var mı
sırf yeniden üretmek için






ölü insan kokuyor düşler
kimi vatan…
kimi bir gaye-i hayal uğruna
birbirini öldürüyor











ortadoğu darbe
karşı darbe,
devrim.
karşı devrim sarmalında boğuşurken
israil faktörüne ne demeli





avuç içlerine kazınılmış kırmızı lekeler
silemez dokunuşlarından ateşi,
çocukların oyuncaklarını bırakarak zamana





yeşil kuşak doktrinini duymayan yoktur
‘düşmanımın düşmanı ol da ne olursan ol’
petrol gelirlerinin yarattığı refahın
adil bir biçimde paylaşılamaması da
yığınların içerisine sürüklendiği halet-i ruhiye
acı ve gözyaşı ve ölüm





mümkün olmayanı mümkünmüş gibi gösterme
hatırasını ölümsüzleştirme çabasından peydahlanılmış
öksüz ve yetim çocuklar
ölü ,anne -babalar












toplumları koyu bir taassup içinde tutan
tüm kurumlarını bunun için kurgulayan sistemler
afganistan,
bosna-hersek
çeçenistan
ırak
suriye
filistin
el-kaide ve uzantıları
deaş,pkk,pyd
ne düşünüyorlar,planlıyorlar
acı ve gözyaşı üzerine







ağıtlar arşı deliyor
analar ağlıyor ocaklar sönüyor
susmuyor namlular
bombalar patlıyor pusular kuruluyor
karşılığı olmayan bir rehindir ölüm
göğüs kafesinde süresiz bir emanet yağmurluksuz
mezar taşlarında adı









redfer