Ruhumun ayazında dondu ilk gözlerim
Sonrası çalınan düşlerimin ardından
Yitip giden gözbebeklerim...
Sevinçli bir uyanış değildi benimkisi
Annemin ölüm tarihiydi
Doğum tarihim
Sevinç benden uzaktı
Her mum üfleyişimde
İçimden cenazeler kalktı...


Toplan...
Yüzünü döktüğün sebepler
Dünya için çok küçük

Durma, toplan...
Yüzüne bile bakmadığın insanların dertleri
Senin hazin dediğin hatıralardan da büyük

Fotoğraflarda flu bir hayaldi babam
Hayalin ötesinde et kemik bulmadı
Baba kokusu hiç sinmemişti ellerime
Çocuk esirgeme yurdunun
Bahçesine gömdüm oyunlarımı, ellerimle
Kaçtım...
El olup,
El vermeyenlerden.
Saklambaç oynadım kaderle
Karşıma çıkan duvarlara toslamaktan
Hiç sobeleyemedim.
Can sıkıcı hayat oyunlarının
Yorulmak bilmeyen ebesiydim
Ağladım...
Gözlerimi silen olmadı
Yanaklarımın her tuzla kavruluşunda
İçimden cenazeler kalktı...

Toplan...
Azrail nefesine beş kala duruyor solunda
Şükret ki,
Yalnız değilsin,
Ardında bırakacağın gözler,
Keşke yaşasaydı diyecek sözler var...
Burun kıvırdığın ailen yanında her zaman

Durma, toplan...
Sevdiğini söyle onlara
Yarın çok geç bir tarih
Terkedilmiş çocukların gözlerinden akıyor zaman...






Elif SEZGİN