Adımı unuturken,
Adını unutamadığım.
Tırnaklarımın arasına sıkıştırdığım anılar,
Beni hiç bırakmasın diye emzirdiğim acılar,
Herkesten sakladığım bir yürek ki,
Hüzne bağımlı,
Yüzüne ağlayan şiirlerim.
Özleminle dökülen saçlarımdan yazdığım adın,
Adımı unuturken,
Aslında adını hiç unutmadığım…


Ağrı kesicilerin kutularına hapsettiğim kahkahalarım,
Kibrit kutusu büyüklüğünde keder,
Kilo kaybı garantili.
Ha birde giderken kokusunu unuttuğun ellerin,
Avuçlarımda ki terle,
Beni terkedip giden.


Sindirilemeyen öfkelerim,
Vedaların ardındaki hazımsızlığım.
Ve yüzün,
Hala yüzüme akan…


Suskunluğun konuştuğu tek şey aşkken,
Şaşkınlığım aşkın sol döşünde yumruk,
Yutkunamadığım.
Düğüm gözlerin,
Anahtarını gözlerimde hiç bulamadığım.


Yorgunum diyorsun,
Yutmak zorunda kaldığımız her kelime birer kambur.
Susuyorsak;
Yükümüz çok ağır.
Bir beden ötesinde yılgınlığın,
Bir beden ötemde tenin.
Suskun,
Susamış…


Ne çok şey anlatıyor gözler,
Sözler ne kadar gereksiz artık.
Tut bir şarkı içinden,
At kucağıma.
Nereye gidersen git,
Notalar duracak yaralarımda.


Ve sus…
Git nereye istiyorsan,
Aşk kaçtıkça sonsuz…






Elif SEZGİN