Adem ki toprak ile su ile karılmadan
Havva adem den olma kaburgadan doğmadan
Nuh ki canlılarla deryalara sarılmadan
Ben sana sarıldım yar ben sana sarıldım

İbrahim i henüz nemrut ateşe atmadan
İbrahim’i ateş yerine gülşen tatmadan
İsmail’i İbrahim kurbanlığa katmadan
Kendimi kurban saydım yar kurbanım sana yar

Davut ki kor demiri henüz mum yapmadan
Demiri mum yerine şekillere katmadan
Mumun ucunda üşüyen alevi yakmadan
Yakmışım ben seni yakmışım yüreğime yar

Süleyman cinlerle perilerle konuşmadan
Ya’küb kanlı gömleği gözlerine takmadan
Yusuf için kör olan gözlerini açmadan
Yürek kapımı açmışım, açmışım sana yar

Şu’ayb peygambere musa çoban durmadan
O çobanlık günlerinde asla kırılmayan
Firavun ile savaşıp yoruldum saymayan
Ben idim yar ben idim gölgene çoban kalan


kamil söylemez