Hayata bir kez daha gelebilseydim, keşke
Daha fazla hatam olurdu;eminim
Kimseye aldırmaz,kusursuzluğu göz ardı ederdim
İlkinde olamadığım kadar güler
Her tarafa daha iyi bir gözle bakardım belki
Yapacağım çoğu şeyi sallayarak yapar
Hiç bir şeyi sorun etmezdim kendime

Daha çok risk alırdım
Sevdiğime pat diye içimdekileri söyler
Bahar boyu yalın ayak gezerdim
Hayalim olmazdı küçük oyuncaklar
Çamurlarda uzanır gökyüzüne bakardım
Hiç istemezdim aya çıkmayı, yıldızlara ulaşmayı
Elimdekinin değerini bilir;olabilirliklerden hareket ederdim
Dilim uyuşuncaya kadar dondurma yer
Akşama kadar gezer keşfederdim insanları, kendimi
Ama hiç üzmezdim annemi
Göz yaşına dünyaları yıkmak bir yana
Evreni ayaklarına sererdim
Çok uçuk hayallerim olmazdı; fakat annem için hep hayal ederdim

Yaş yolun çeyreği; düşünceler ağır aksak
Köşe başlarında duraksamak
Seyretmek bir kuşun uçuşunu
Dalmak sorumsuz sahipsiz kelimelere
Kalbimde baston; sözler tane tane diziliyor boğazıma..

Evladım diyesim var koşan çocuklara
Tutun ellerimden
Beni de götürün çocukluğuma,eskilerime
Kaybettiğim hatıralarıma götürün beni
Sevgiye sevdaya O eski bağlılıklara

Ahh tekrar aşık olabilmek
Geceleri gündüz eylemek kendine
Hayallerinin çölünde sürtünmek mecnun misali
Kaybediyorum her şeyi farkındayım
19 unda yaş; 65 inde bir kalp
Ölüyorum yavaş yavaş..


Vahdeddin ARPAG