Acısı doruklarında hayatın
Geçmişi ayaklara takılan küçük taş
Geleceğe sarılmış kalın bir iplik
İlmek ilmek dokumak ölümsüzlüğü dizelerde

Yarası dile derman
Gönül sızısı her derde ferman
Kaçmak isteyipte yerinde saymak
Bağırmak fakat hiç duymamak; duyuramamak

Sessizliği koyu bir gecenin ayazı
Girdabı pencerelerden süzülen gönlüme
Şafağı belime dolayıpta sökmek istedim karanlıktan
Paramparça yarama bir perçinde ben vurdum
Ayın utandığı soğuk bir sonbahar akşamında

Yalnızlık bir sokak köpeğinin yamacında
Yemine susamış bir aslan veya insan
Ne fark eder artık yürüsen koşsan
Olmayana varmak olandan mahrum kalmaktı
Değil mi zaten aşkın her hali yalan dolan

Anlamak uçuk bir dağın tepesinde
Zilleri kırılmış etekler kan revan
Kuru ekmek bir kaç dilim soğan
Zenginlik bilinmez bedbaht ellerde

Bir bilinmezlik olgusu
Her olayın sonu, acı feryatlar
Diş kalmadı koymaya dolgu
Yenilmiyor artık kuru kuru cümleler..


Vahdeddin ARPAG