...
Yeni bir gün
Dünden hatıra bir avuç hüzün
Yarına birikmiş bir torba hasret

Günler hep sürelerince geçen zamanın tekrarı
Bir bin binler yüz bin
Ardında saklı bir damla yaş
Bu saatte ne kardeş olur ne arkadaş

Karanlığıdır yokluğun gecenin
Gündüzüdür ışığın güneşin

Gözlerim buğulu...

Mumun aydınlattığı güzergahın dışındayım artık
Son bir kaç satır cümlenin sonunda
Köprü diye serdiğim aşkın son basamağında
Nehir sonu uçurum
Ve ben uçurumun başındayım artık

Son mermi attığın
Değmedi teğet geçti
Kaçtı usulca
Kayboldu gözden
Vurulan bülbülün
Seslenen şu şiirin son ahında kaldı gönlüm

Koşuşturur oldu duvarda hatıralar
Hayaller zan altında
Düşünceler müebbete çarptırıldı
Son kelime dudaklarımda ’ Aşk ’

Unutulan çocuğun çığlıklarında koyboldun
Bulunması güç çıkmaz bir sokakta
Terkedilmiş yaşlı koca karı
Seslendirilen son müzikle silindi kulaklarımda ismin

Senden tek hatıra kalan bende ’ Aşk ’..



Vahdeddin ARPAG