Çok şey öğretti son on beş gün;
Kalabalıklar içinde yalnız olduğumu,
Boşu boşuna kendimi yorduğumu,
Amaçsızca sözümde durduğumu,
Bütün değer verdiğim insanların,
Beni sırtımdan vurduğunu…
Çok şey öğretti son on beş gün;
Acıların ben umursadıkça var olduğunu,
Yüzümün günden güne daha da solduğunu,
Her güzel şeyin bir yerde son bulduğunu,
Karamsar olmaya gerek olmadığını,
Umutların acıları kovduğunu…
Çok şey öğretti son on beş gün;
Dost bildiklerim birer yalandan ibaretmiş,
Yürekten bir arkadaş meğer bir servetmiş,
Kaderim geçekleri biraz geç görmekmiş,
En büyük aptallığım ise,
Gördüklerimi görmezden gelmekmiş…
Çok şey öğretti son on beş gün;
Ömrümü ömürlerine seve seve feda ettiğimi,
Farketmeden beterden daha betere gittiğimi,
Kendimi, kendi ellerimle uçurumlara ittiğimi,
Biraz geç de olsa iyi anladım,
Kos koca bir ömrü boşuna tükettiğimi…
Canım çok acısada değilim kimseye kırgın,
Anlaım ki, ben kadere kader bana dargın,
Hala nasıl ayaktayım diye merak etmeyin,
Bulamazsınız, çünkü o da benim farkım…