bütün derdim bitti derken yaşanacak bir güz kalmış
ahvalimi sorgulayan görsün bir tek özüm kalmış
iyi kötü bey paşalar insan denen beşer şaşar
bir yüzünü göremeden ikinci bir yüz takarmış

her telini güle kessem aşklar yollasam köşklere
demim sunsam has bahçeden içirecek kimim kalmış
varam gelem su başına şekil işlensem döşüne
aşıma yudum istemem gönül gözüm kör mü kalmış

her sarayın bahçesi var türlü çeşit akçesi var
yeyip içip hep göçerler arda viran tahtlar kalmış
her nesneyi suret sanıp insan gözüyle bakanlar
nefsi hakime danıştım yandı dedi külü kalmış

hak yolunda şaş kalanlar nefsin satışa sunanlar
görünen sefil yaşamda kimler derki aşk yaşanmış
dalından gonca koparıp yerli yersiz paylaşırlar
gitti geldi zulm eyledi has bahçemde gözü kalmış

kalp aynası göstermeze kul olmayıp şuh bilmeze
kıyan kıymış içi yanmış harı mecali kalmamış
şimal rüzgarına sordum gönlü uçmuş ben demeze
bir daha gören olmamış ardında şiarı kalmış
30. 01. 2016 anlık 10.55