kendime adadığım bir anlık zaman bile
tek başına benim olmadı…
her anı , her nefesi
sadece isyanların şiddeti ve ön öfkeleri idi
içimde bir yerlerde,
yürek atışlarıyla çoğalan








artan zamanlar hep gözümün önünde
ruhla beden arasındaki mücadele
dokunduğum her şeyde
öyle dokunaklı bir şeyler var








sadece sırdaşım değildi geceler
yastıkların alt kılıflarına saklı duygularım
terlerimle ıslanırken
yangın yeriydi al al
kendi göz yaşlarım








ucu sonsuz bir derya uzanır içimde
engininde duygular dalgalanır
çığlık çığlığa
gecesiyle gündüzüyle yirmi dört saat








kurum bağlamış içimdeki sokakların duvarları
başka yerlere gizlice gitmiş ahalisi
her ses bir gizemin ilavesi
şafakta,tan ağarmadan,
gün yüzünü göstermeden daha








çok ırak mekanlar seçmişim kendime
ben kendimi gecelerde aradım yıldız gibi
ben kendimi yağmurlarda aradım
ben kendimi aradım…








bende mecnudan da öte bir sevda yeteneği var
gerçek aşık benim
mecnunun adı çıkmış bir kere
aslında beni hayallere sürükleyen şeyde bu







hep kaynayan bir coşkuyla savruldum hayatın içine
ben yüzümdeki gülücükle boyadım her şeyi
yağmurun en delisiyle yine ben bulandım








ben geçmişi görülmüş bir rüya gibi yaşadım
üç-beş albüm ,bir resim sergisi gibi
hatıra koleksiyonu gibi
bir kaç broşür, afiş vs. işte




redfer