Sıkışır iki dudağımın arasına bir soytarı kahkahası
Pervasızca gülerim
Halim padişah olur,tavrım şizofren bir şovmen
Kimseler bilmesin diye
Hüzünleri alır içime,içime gizlerim

Ama bir bilsen içimi
Bilsen şu
Küçücük yüreğimde neler,neler gizlediğimi
Ateş,koz,kul,kıvılcım
Alev yapraklı yediveren gül tanıktır huzursuzluğuma

Bir cehennem yanlar içimde
İçim azap,içim mahşer yeri
Asi uvultular eser aklımda zamasızca
Ruhum ne istediğin bilmez aslında çoğu kez

Olsun der gene
Gözlerimi kapar mavi’yi düşlerim daima
Zoraki mutluk şarkıları söylerim kendime
İnadına,inadına dayarım şakağına namluyu
Bütün olumsuzlukları alnından vurmak için
Neticesinde olmuyor
Çünkü hep bir çıkmaz sokağa düşerim
Kocaman düşler ülkesinde

Karmaşık duyguların akabininde
Gudubet fikirlerin tren’ine binerim
Yolculuğum hep şafaklar ülkesine
Ne hikmetse
Vardığım tek yer karanlıklar karmaşası

Son fark ettiğim
Ellerimde dinamit lokumu
Sol yanımda baldıran acısı
Tenimde şarapnel yanığını
Bütün işkencelere maruz kalan
Bir bedendir benimkisi


Ve bütün afetlerin uğradığı
Bütün savaşların yaşandığı
Yorgun bir çoğrafyadır
Ruhum

M,Kılıçel