1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
705
Okunma
İMANSIZ
Başkalarının hüznünü taşıyarak.
Adressiz aşklara sığınmışız,
Ay toprağına bulanmış gönlümüzle…
Dizinden vurulmuş ömürlerin,
Al gözlü güllerinden, dikenler dermişiz,
Ayak uydurmuşuz bülbül figanına.
Kendi yörüngesinde dönen,
Saat yelkovanlarından düşürmüşüz,
“Ney” üflediğimiz ebruli nefeslerimizi.
Bakışlarımıza sakladığımız
kış günahlarının,
Şehvet tarlasında büyütmüşüz,
Özlemlerimizi…
Yakamızdan atamadığımız
bir yığın vefasız anıyı,
Kerpiçle sıvanan koynumuz da hiç etmişiz.
Gün gelmiş Merhaba/sız olmuşuz,
Gün gelmiş, Yar/sız…
Ama…ne izansız olmuşuz,
Ne imansız kalmışız,
Tertemiz bir aşka sığınmışız !
M.Güneş
5.0
100% (2)
Cevap Yaz