DİCLE

Bu nasıl izandır
Nasıl bir yürek
Kanatır dilini küfürler
Onanmaz içinde yaraların

Hangi muhasebeyi kullanmaktasın
Nedir statik hesapların
Ne çok sarsılır diyalektin

Sen ki düşler ülkesinin prensesisin
Halkına efsane
Zümrüdü anka
Asena
Nice sıradağlar baş eğer hükmüne
Serhaddinden sızar ölüm

Nuh Nebi’den
Süleyman’a
İsa’dan, Muhammed’e
Göğüs gererken adaletsizliğe
Umut bağlamadılar yeniden dirilişe

Hangi efsane var içinde
Hangi Kafdağı aşamadığın
Ganj bile paklayamadı ölümleri
Dicle’de savrulurken Mansur’un külü
Kabil öğretti insanlığa ölümü

Zılgıtlarla susma
Düşür imgene en güçlü darbeleri
Sen ki başkentin şairi
Kalemin yazdığı satırlara olma teslim
Kağıtlara fermanlar çıkar
Kadere kurban verme yaşamı

Çürümüş göğüs kafesi değil
Vicdanıdır sızlayan varoluşun
Ne rahimin Kabahati
Ne Rahman suçlu
Güneşi görmüyorsa insanlık
Karanlık pusulası olur insanlığın

Hadi kır kederi
Hüznü kırıldığı yerden
Kardeşlik tohumlarını ekme zamanı
Dicle sularıyla yeşert sevgileri
Okunsun barış türküleri

Hasat’ı yeter
Öfkeye
Kine karşı direneceksek
Öyleyse intihar girişimleri niye

Ne mahkum et kendini yüreğinden geçen kine
Ne firara çık
Haritada yeri olmayan
Bir düşte bilmediğin bir ülkeye

Hepimiz faniyiz
Belki ölümlüyüz zamansız

Lakin
Yaşamak bir çocuğun gözünde
En büyük özlemimiz

Efkan ÖTGÜN