Meray’ım
Ay parçası, yer parçası, gün parçası
Ve kahrolası ayrılık sancısı
Sol yanımın yarası


Bak bütün İstanbul uykuya dalmış
Uzat elini gün ışımadan
Begon’ya kokan sokaklarda kaybolalım seninle
Gözlerinden tadayım denizin mavisini
Ve tüm martılar sussun o anda
Lalerin tam ortasında seni beklerken
Gelirken yosun kokuları sür denizin kenarından
Ve yüreğine ve gözlerinin sürmelerine mavi’nin rengi düşsün
Gecenin karası ve ayrılık lekesi bulaşmasın üstümüze


Meray’ım
İstanbul uyanmadan
Hadi tut ellerimden
Yere düşen edeblere basmadan
Ve hüznün kıyısından geçelim
Yıkansın bedenimiz üsküdarın yağmurunda
Kız kulesinde saçlarını kuratayım ellerimle
Boynundaki fuları
Florya’nın gül bahçelerine bırakayım
Kan kırmızı bir gözyaşını silerek
Gelişinin sevincine
Pier lotti’nin en tepesinden haykırayım
Sen ve sevdalar adına
Eyy İstanbul uyan uyan artık
Bu ne hüzün İstanbul uyan
Saatlerden aşk’a çeyrek var
Seviyorum ulan bu kadını seviyorum işte seni



Yedi tepenin
Yedi rüzgarında dağılan saçlım benim
Haliç’in gerdanını boynuna takayım
Sisli bir sabahın içinden geçerken
Ve endamına dokunurken
Tüm gemiler sirenlerini çalsın panik yapmadan
Adını fısıldadığım anda


Meray’ım
Gülüşünde
Bütün yetim çocukların mutluluğunu İstanbul’a bırak
Bırak’ki her gördüğüm çocuğun başını okşayayım
Masumiyetini hatırlayarak
Ve hiçbir hoşçakal uğramasın
Ne yüreklere ne İstanbul’a
Vedaların belini kıralım birer birer
Henüz güneş doğmadan
Yada iki cümle arasına hapsedelim
Ne aşk’a uğrasın ne de bir semtine
Boğazın en güzel yerinde
İki yakamız bir araya gelsin
Avuçlarımızda
Eyüp’te okuduğumuz dualar daha soğumadan
Kuşluk vaktin’de ve güne haykıran ilk ezan sesinde
Bir yemin bırakalım şehrin üstüne
Ne olursa olsun hiç ayrılmayalım diye



Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz