0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
783
Okunma
yağmur dokunduğu yeri yakıyordu
ışık uçlarının ayrılıklara gülümsediği
ve ıslaklığın buharlaşarak bir boşluğa sürüldüğü
sonra alnımı parmaklarınla soğuttum
üşüdüğünü düşünerek sevgimi verdim kalan zamana
al dedim siyah gözlü çocuk
al bu dünya bütün mutluluklarıyla senin olsun
gözlerin yanılgılar içinde kıvranırken
acıların gerçek olduğuna inanmıyordun
fakat ben sana güzel günler gösteremem
ışıltılar kendi kalbiyle soğur
kaybeder kazanırsın dünya bu
aynalara gülümsemek bile güzeldir bazen
gerilir göğsümüz o en içten
o en ince ve sonsuz
dokunur kalırız birbirimize
ağlasak yollar uzaklaşır
biz bize uyanırız beraber
seni kalan yıllara emanet ediyorum
kavuşmaya çabalayan yüreğinin ince sesine dökül
omuzlarım yeniden seni kucaklamaya meraklı
heyecan içinde bekliyor olacak.
