GÜLLERİN ŞENİ

Sönmez bir aşk yangını biriktirmek kolay mı?
Lav şelalesi gibi sana kaynar bu gönül
Gülşen; güllerin şeni, yüzün gökteki ay mı?
Sensin sevgi bahçemde, kalbimde tek açan gül.

Sabır değirmenine su taşıdım umutla
Anılar yağmur gibi, coştu yağdı bulutla
Hicran yaşları içip; şükreyledim sükûtla
Dikenler kanatsa da; seheri bekler bülbül.

Aşktan doğan her cefa, direncim, dayanağım
Sevdan sönmemiş volkan; alevli sağanağım
Kadere isyan etmem! Bu özlem sığınağım
Gülüşlerin gülistan, saçların kokan sümbül

Bülbül tutkusu belki, kanattıkça dikeni
Gül gül açarsın tende; hazla derlerim seni
Bu ölümsüz güzellik, mecnun eyler seveni
Sevdana pervaneyim; aşkınla yanmak ödül.

Gülşen; güllerin şeni, sırrına ermek zordur
Neşeni bir ben değil; eller kıskanıyordur
Kalp görür, gönül sever; sonu yanmaktır, kordur
Ey, Gülşen-i aşk narı; sensin ateş, sensin kül.

GÜLŞEN ŞENDERİN