Bireysel dertlerin kabuğunu kırıp da toplumsal , insani dert ve sorunlara dokunabildiğince şiirdir şiir ...
Bir gruba, kitleye, topluma değil , tüm insanlığa selam olsun şiirlerim ...










I

takvimlerden düşerken bir yaprak daha
savrulur ömür mevsiminden
bir sen
bir ben
bir de bizden biri


çoktan sararmış yaşanmışlıklar
defnedilirken göz pınarlarında
sitemler bırakılır gök maviliklere
mutluluktan yana çaresiz -an-lara
hep yaşanamamışlıklara


günler aylar ve yıllar
eskir işte zamanla
ve eskitir insanı bazen insan da

II

gözlerinde tarifsiz renklerin hayallerini
dilinde buruk ve kekremsi bir tadı
bazen bir çocuktur bırakır geride
bazen bir genç kız
son vedaların beyaza çalar rengi
gün gün kanı çekilirken yüzünde

oysa, yaşam sevgileri taşarken yüreklerinde
bu günü ve yarını kalmayan
sonbahar vurgunu düşlerin hızla solar çiçekleri
zaman durmaz
alıp götürür uzaklara
gam dolar keder yazılır sayfalara
en sevgili parçana eklersin koparır da çaresiz ellerini
ve yaşam sevinçlerini
bırakır gidersin
onkoloji servislerinde her şeyini
her şeyini

III

takvimlerden düşer bir yaprak daha
savrulur ömür mevsiminden
bir sen
bir ben
bir de bizden biri


ağlamak vardır artık
bir lokma ekmeği
bir yudum suyu veremediğimiz
nice çocukları yitiririz
yetersiz beslenmeden der de
avutur muyuz
kandırır mıyız kendimizi
-açlık-dır adı bu ölümlerin
oysa bu dünya zenginlikleri
biliriz hepimizi yaşatabilmeye de yeterdi
paylaşmayı bilebilseydik eğer
sömürülmeseydik
yoksulluklara mahkum edilmeseydik
insan olana yeterdi

IV

yeni bir yıla girerken
yurdundan yuvasından sürgün
baki milyonlarcasına gün gün yenileri eklenen
aç sefil kimsesiz
göçmenlerimiz
terör kurbanı canlarını bırakarak geride
evini yurdunu terk eden gariplerimiz
yoksul
kimsesiz
ve sahipsiz
kar altında kaderine sarınmış sur diplerinde
yıkık harabelerde terk edilmiş
ölümünü bekleyen bizim insanlarımız
bizim insanlarımız

V

hoş geldin yeni yıl sevinçleri
çok uzak şimdi bize
ağlamak var şimdi
insanın insana ihanetlerine


alçaklığı
sömürgeci emperyalizmin
hainliği önce vatana
sonra kendi insanına
ölümü yazması
suçsuz günahsız insanların alınlarının ortasına
kaderlerinin baş sayfalarına

VI

takvimlerden düşer bir yaprak daha
savrulur ömür mevsiminden
bir sen
bir ben
bir de bizden biri


yeni yıla girerken
bir can daha tadacak ölümü
bir canla bitmeyecek
ardı arkası kesilmeyecek
toplu katliamları yaşayacağız
biz insanlık
şeytanın hizmetkarı hainlerce
vurulacağız her hangi bir yerde
ölümün soğuk yüzüne alıştırılacağız
üzerinden kimlik çıkmayan
kimliksiz çocuklarımızın
cesetleri toplanacak sahillerden


ve takvimleri unutturacaklar
yalnızca acıyı anımsayacağız
yaşamayı unuttuğumuz yeni yılda
bir sen
bir ben
bizden birileri bir de
savruluruz ömür mevsiminden
son nefeslerimizde

bir yaprak daha düşer sonra
takvimlerden ...























Mert Yiğitcan
istanbul - 31 aralık 2015