2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1394
Okunma
Yorgunluk çöker üstüne
Aydınlığın üstüne karanlığın çöktüğü gibi
Bir avuç toprak ellerinde
Çağlayanlara hasret bir filiz gibi
Solmuş baharın göğsünde
Erken vurmuş hazan gibi
Yaprakların düşerken bir bir önüne
Ellerin yükselir göge çıplak ağaç dalları gibi
Başın döner kavruk, hoyrat hayatlardan
Çölün ortasında kalmış bir bedevi gibi
Nasıl nerden geldiğini daha anlayamadan
Hayatın geçer gözlerinin önünden sanki bir serap gibi
Ağırlaşır kalbin vücudun da
Sanki taşınamaz bir yük gibi
Saatler geçmez yokluğunda
Bir an çıkıp gelecekmişsin gibi
Günler eskitirken benliğini
Mazide kalmış tozlu bir mendil gibi
Savurur seni rüzgarlar, kaybolursun
Annesini kaybetmiş bir çocuk gibi
CANSU MENGENCOĞLU…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz