bulutlar bugünde yağmadı
bugünde kuraktı oğlun anne

..

aşk her düşün gözlerinde bir ülke
baktığı ağır kayıplar veren kentlerdi anne

kuşların kanatlarına binip
uçmayı istediğim o güzel günlerde
sakallarıma defnedilmiş çocuklar içindi
hep o gitmelerden devamlı vazgeçmelerim

başlayan günün
yas bayramıyla ağıtlar diken kadınlar
bacaklarının arasından doğururken umutlarını
saçlarının türkülerinden döküldü yalnızlıklar
ve kaybetmek onlara hayatın armağanıydı .!

en fazla bir sevgilinin yürek mahkumu olmaktı anne
kendimi kendime ihbar ettiğim dramatik sevda suçlarım

gece ibadetlerinde
hu çeken dervişler geçerdi duvarların coğrafyasından
pencereye çarpan yağmur taneleriyle göçerdim uzaklara

çoktan işgal olmuş hayallerim
yıkıntılar içinde ağlardı anne

oysa
nasılda takardım gülüşüme gökkuşağı şarkısını
eylüller, temmuzlar, şubatlar sarkardı dudaklarımdan
bir gece yolculuğu olurdu dilimin susla dokunması karanlığa

kitapların devrilen sayfalarında öğrendim anne
umudun bittiği yerde zulüm yangınları başlarmış

şimdi
dünyanın bir yerinde
hiç tanımadığım insanların acılarıyla üşüyorum

ne kadar telaşlı
ne kadar mahur
ne kadar sancıyız anne

yorgunluğumun
bütün bu yaşam ihtilalleriyle kavranmasıdır
şuan ki direnmeye muhtaç benliğimin isyanı

sanırım
aklımla yüreğimin arafında suyun üzerinde yürüyor
o kavim sürgünlerinden çıkıp gelmiş kimsesizlikler

ben sana
baharın mor çiçeklerine karışmış papatya öyküleriyle
bir anne şiiri yazmak istedim anne, ki ağlaman incinmesin

hayatın
o hep bahsettiğim ihtimallerinde yaşamak isterim
gün gelir boşluklar barışan dünyanın kardeşliğiyle dolar

avuçlarında
bütün ölü çocuklara ömür sakla anne
yaşayanları gelip onlara götürsün diye.!