sanma eskisi gibi kalır herşey
dün dünden geçerde
seninle kalır bir şey yarına
geceleri söner evlerin ışıkları
karanlığa bir sabahı emanet edersin
uyandığında ya sol yanında biri eksilir
yada dün bu şehirde yaşayanın
bir vedası bile olamadan
gölgesi kalmıştır artık caddelerde
kitaplar yazılır
şiirler okunur ve her cümlesi bir sayfada eskir
sen eskirsin her merhabaya
susmaların cehenneminde yanar gülen yanın
ömrüne kattığını ihanetlerde
vurursun
lal olmuş dilinde birikir gidişler sızılar içinde



sanma eksikisi gibi herşey
aynaların arkasındaki sır gibi
her sırrın senden çalar birşey
yüzünde bir yorgun hayatın izi
kırıp dökersin her gün içini
biraz ağlamalarda demli bir çay
cam kesiği yalnızlığını unutturur bir an
hayatmı hırsız
yoksa bizmi çalmışızdır zamandan bilemezsin
hiç düşündünmü
yürüdüğün caddeler ne hızla değişir
ve ne çok yutkunamayan sevdaların
ayak izleri kalmıştır
üstüne basa basa ezip geçtiğin
kaç çocuk susmuştur
daha büyümeden bir oyuncağın özleminde
içine göz yaşını akıtarak kırk bin kere


sanmaki eskisi gibi herşey
pahalı bir hayatın arasına
çocukluğumuzun sıcaklığını
bozuk para gibi harcadığımız gençliğimize katarız
ve ne yana dönsek bir yaprak düşer takvimlerden
her gün biraz daha büyüdüğümüzü sanırız oysa
adamlığın öyle kolay almadığı yerden
küfürler dökülünce ceplerinden gelir geçer zaman
üşürsün bazen ömrünün en sıcağında
acelesi olan bir sonbahar yetişir ayazına
kaç gözleri dizersin uykularına
kimi yeşil kimi kahverengi ayrılık bakan
ve kumral bir sevdaya aldırmadan
sarmaşık gibi sarılırsın ümitsizce
götürür gözlerindeki ferini hüzünlü çalan bir şarkı
artık ağlayacak takaatin bile kalmaz gözlerinde
hayat koca bir yalanmış deyip düşersin parça parça
bir sabah
bir bakmışsın yazacak bir kelamını ararlar ardından
ne bir cümlen kalır nede bir selamın dudaklarda


Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz