Sen üzülme!
İsmet Özel hayatta,
Ve Sezai, hâlâ her vahşi çiçeğin gurur taşıdığına inanıyor.
Çünkü Haydar, gözlerin gözlere değmediği mısrayı evlatlıktan reddedeli çok oldu.
Yine de sen üzülme!
Zira Nurullah, Rüveyda’sına " Son Tabletler"i armağan etti.
Geçenlerde duydum:
Oğuzhan Aydın, Tartarus tablosuna Rıdvan Çiltepe’nin Nurdan ağıdını nakşetmiş.
İkisi de iyi adamdır aslında.
Ben hariç...
Ama henüz Yavuz Doğan’ın kifayetsiz oluşunun muhterisliğini neden ben çekiyorum, anlayabilmiş değilim.
Mısır’a sultan olacak yaşta şiire sultan olan Kenan Yavuzarslan’ı tanısanız daha çok seversiniz.
Bir belgeselde kendi reklamını yaptı diye azlettiler tabii.
Bir de Halil Cengiz var.
Aruzun sihirden daha kuvvetli olduğunu anlattı, durdu.
En son bir gece vakti yaka paça Onbeşli Kasidesi trenine bindirip Bağdat’a sürdüler duyduğum kadarıyla...
İdamlıkları çoktur Yasin Semiz’in.
Gel gör ki kalemlerini kırmayı bir türlü beceremedi.
Merhametine yenik düştü diyelim.
Aynı merhameti kötü şiirler yazan kalemler için de beklerdik oysa...
Dedim ya, sen üzülme!
Bu güzel insanlar içinde üzülür mü insan?