şehir kan uykudaydı o sıra
gecenin yıldız yansımalarıyla
ay ışığının loş bakışları bir bir köreldi
kestiler yolları kör makası ellerinde
tuttular köşe başlarını
bir bir tutukladılar aydınlığımızı



kan düşkünüydü onlar da
beyni alınmış tutsaklıklar
yarasalar gibi gecede gizli
toplumsal piranhalardan farksızdı
o katil ruhların bencil dünyası
getirdi çirkefine gizlediği kendi karanlığını
vurdu yüreğimize



iblisin emrindeydi karanlık düşkünleri
iblisin yoz hançeri de ellerindeydi
karanlık genişliyordu bir bir aydınlıklar tutuklanırken
her şekle giriyordu iblisin karanlıkları
en çok da insan suretinde her yerdeydi



seri katiller ayırımsızca katletti suçsuz günahsızları
kendince
kimisi en sevgili kullarıydı Tanrının
kendince
kimisi en dindarıydı yaradılmışların
bin bir yüze sahipti eylemsel güç kaynakları
karanlıkları yaygınlaştırılan fakir coğrafyalardı



önce iklimler
gün ve ışık karartılıyordu
sonra beyinler
çağdan koparılıyordu insan
çağ dışı bir katliam duygusuydu yerine konan sevginin
kendi kendisini parçalayan
piranhalara dönüşen insan nesli



kaçıp kurtulmaya çalışan mazlumların
hazin hikayeleri yaşanırken
bu kan ve gözyaşı yağmurlarında
zenginleşen
güçlenen ölüm tacirleri
olağanüstü şişen servetlerinizden
ve
edindiğiniz ihtişamlı makamlar ve mevkilerden öte
ayrıca biliniz ki içsel karanlıklarınızla
iyi bilinmekte değeriniz
sömürgeci emperyalizmden baki teşekkürlerle !



iblis size minnettardır ...