Uğrak yolumsun
Ne zaman
Başım sıkışsa
Ruhum daralsa
Ağlamak istesem
Herkesten kaçıp
Kabuğuma çekilip
Karda kışta
Yağmur çamur demeden
Sana koştuğum çoktur

Herzaman susarak
Sevkatli kollarınla bağrına basıp
Sarmışlığın
Ve;
Can kulağı ile dinleyişin
Azırganmaman
Ana kucağı gibi sıcacıktı
Yokluğunu aratmadın
Bir kez bile sitemin olmadı
Öksüz kalan çocukluğumu
Baharımı
Yazımı
Sonbahar kışımı
Sen yad ettin
Hiç terk etmedin
Yeter artık demedin

Kimbilir;
Kaç insanın yanan bağrını gölgende serinlettin
Kaç garibin dert ortağı
Yahutta sırdaşı oldun
Kaç yetimin saçlarını okşayıp
Kol kanat gerip
Garipler durağı
Huzur evi olupta
Kapını açıp
Duldana aldın

İşte böyle koca çınar
Keşke;
Her Ana baba
Dünya telaşını bahane edipte
Çocukları
Öksüz
Yetim
Sevigiye hasret
Sevgiden yoksun bırakmasa
Sevgi ile yoğursa
Şevkatli olsa .....

Sibel Kılıç........
Sevdayeli......