Çok sonradan bildiğim muadil bir kuşkuyu
Hatırlatan senin sırrına ermişliğim
Benim kendime sahipliğimdir

Kıyısı olduğu hiç bir mutlulukla
Yetinmeyen sessizliğin havlayanı
Nefsimi kumarda kaybedecek kadarım

Bu büzüşen çığlıklanmanın
Kusurları değil alışkanlıklı sevişmesi
Koyulaştıran öngörüsü benim hacetim

Yenildim evet dediğim imkanlarımın
Defolu ve ihlalli oluşu yüzünden
Nefret öfke matematik bilmeyişime

Liyakatli gövdesine sığınıyorum yalnızlığın
Kıpır kıpır şiirsediği kelime ahalilerinin
Kışkırtıp bürtlettiği kalbimle birlikte

Benden bu kadar demenin saygısızlığını
Süsüp içimden daha çok aşkına eşkıyayım
Demenin Allahına yine iman edeceğim

Cebrailin ciddiyetini bilmesi gibi
Görevliliğimi kabul ediyorum ben
Allah kulum dese ben kulum derim

Kafalı gökyüzlü ve girintili korkuları
Şakaklarında zonklatan davetcinin
Getirdiği özgürlüğü içiriyorum aklıma

Milli gösterişlerimi parlatıyor umudum
Yeni bir cephe daha açacağım aşka
Yine gülü gülle tartacağım galiba

Buluştuğum gülümsemenin fırtınası olup
Çanak tutacağım bu manidarlığa
Allah muhabbetli kalbimi kavileyerek