Aynı insan, aynı kul değişmeyen bir nefis,
Dinmeyen bir vahşettir binlerce yıldan beri.
İnsanlığı ağlatan, iflah olmaz bir habis,
Dini yok, kimliği yok, yoktur âlemde yeri.

Asimetrik savaşta orduya gerek yoktur,
Beyni yıkanmış nesil, kullanılan araçtır.
Emperyal Devletlerin gizli emeli çoktur,
Sömürü düzeninde terör çirkin amaçtır.

Başlattı kırılmayı Afganistan işgali,
Tetikledi ardından malûm körfez savaşı.
Korku saldı Dünya’ya Taliban’ın eşkali,
Teröre hizmet etmek, hangi dinin davası?

Masum kıldı Batı’yı! El Kaide illeti,
İslam dini terörle artık anılır oldu.
Milattı on bir eylül, geldi Haçlı zilleti,
Şaşkın kalır Müslüman, her yan vahşetle doldu.

Bosna katliamları, Çeçenistan dramı,
Nefret sardı ruhları, yaşanan zulümlerle.
Dendi Arap baharı! Batı sundu ikramı,
İkramı gördü Arap! Gördüğü ölümlerle.

Satılık bir halife fetva verir zahirden,
Vadeder insanlara Cennet’ten İrem bağı!
Uyuşmuş beyinlere umut sunar ahirden,
Bağlıdır Efendi’ye, kopartmaz gizli bağı.

Pek çok satılık beyin, almaz tarihten ibret,
Uyutulmuş dimağlar intikam dolu şimdi.
Sömürenlere karşı duyulsa da çok nefret,
Besleyip büyütenler aslında bakın kimdi?

Manyaklaşmış gençlerde, Batı’nın kirli eli,
Öldürür, ölür gider, bilmeden nedenini.
Nefret doludur özü, ruhunda isyan yeli,
Mankurt olmuş aklıyla yok eder bedenini.

Dilinde Allah lafzı, kalbinde vahşet saklı,
Böylesi duygulara kimler maya karıyor?
Sanıyor ki savaşta güttüğü niyet haklı,
Gencecik vücuduna bombaları sarıyor.

Gördün mü eserini? Kibir dolu ey Batı!
Ne Afrika bıraktın, ne Ortadoğu, Asya.
Ettiğin bunca zulüm gördüğünün kaç katı?
Sinsidir emellerin, yoktur özünde haya.

Yazık hem de çok yazık, vahşete oh diyen var,
Böyle düşünenlere insan denir mi Macit?
Ölse Batı’dan biraz, bu bile gafile kâr!
Anlar elbet yanlışı, canı yandığı vakit.


Mehmet Macit
15.11.2015
İzmir/Dikili