Tat almaz oldum,
Hayatta hiç bir şeyden.
Karardı bahtım,
Gülmez oldu çehrem.
Umutları sordum,
Gelip geçen mevsimlerden.
Yalnızlık zor geliyor,
Tutsun biri ellerimden.

Hayatı öğrenemezsin,
Gezip görmeden.
Düşenin dostu olmaz,
Anlayamazsın düşmeden.
Mutluluk çok uzak,
Kan akar gözlerimden.
Çırpındıkça batarım,
Tutsun biri ellerimden.

Aşk’ı sordum,
Bana bakan gözlerden.
Çok soğuk bakarlar,
Nedense üşürüm birden.
Hep uzak durdular,
Budur beni kahreden.
Aşk’ı tatmak istiyorum,
Tutsun biri ellerimden.

Dünya fanidir, giden gelmez,
Gittiği yerden.
Her giden bir parça alır,
Sanki sessizce bedenimden.
Hayat beşik ve mezar arasıdır,
Acaba varmıdır bilmeyen,
Şu inliyen ezan sesleri,
Tutsun biri artık ellerimden.
(1) Bölüm sonu.
Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen- BALIKESİR


(21): Varlık içinde yokluk çeken,
yoktan var olan şair.
(22): Mutluluğu arayıpta bulamayan şair.
(23): Yalnızlığa mahkum edilen şair.